Alex
Opgegroeid tussen 4 setters was het een logisch gevolg dat dit ras me altijd bij zou blijven
In mijn jeugd waren ze al een grote hulp, maar nadat ik al wat gezondheidsproblemen had, daar in 2014 met, letterlijk, een klap nog een hoop bij kwam, was de komst van onze Gordon setter Lester (het boegbeeld van de stichting) meer als de reddende engel.
Letterlijk heeft hij mijn leven gered, alleen maar door er voor me te zijn.
Nadat ik in 2019 gedwongen werd helemaal te stoppen met werken, uiteindelijk kwam er boven de al aanwezige problemen, nog een klein herseninfarct en kort daarna een burn-out bij te pas, ben ik gaan kijken wat wel nog kon.
Met de verhalen van de hondjes in mijn achterhoofd, het zelf hebben mogen meemaken wat zo een hond voor je kan betekenen en hoe je op deze manier honden en mensen tegelijk kunt helpen, ben ik de stichting gestart.
Een stichting die iets anders werkt als de meeste anderen, mede omdat het voor mij persoonlijk zo voelt alsof het allemaal mijn eigen honden zijn, die ik uiteindelijk allemaal in een nieuw thuis breng.
Het persoonlijke, voor, tijdens ma vooral na het adopteren, ligt me erg aan het hart.
Je wil niet alleen dat ze goed terechtkomen, maar ook dat ze de rest van hun leven het echt goed hebben en daarnaast een positieve aanvulling aan een gezin geven, en soms is daar een beetje hulp bij nodig van ons uit.
Inmiddels hebben we zelf 5 setters, allemaal hondjes die een tweede of soms derde kans hebben gekregen.
3 Engelse setters en 2 Gordon setters (stand April 2024)
Een meer dan prachtig ras, dat zich over het algemeen heel snel aanpast aan zijn nieuwe leven.
Hopelijk kunnen we nog veel settertjes aan een beter leven helpen
